Waar zit het lek?

Het  installeren van waterdichte voegprofielen is vakwerk: het onderstel moet op de juiste hoogte worden gesteld en goed worden bevestigd op de constructieve ondergrond. Vervolgens dient het geheel waterdicht te worden afgewerkt. Als tijdens dit laatste deel van de montage fouten worden gemaakt, is lekkage het gevolg. Het ‘lange rechte eind’ is, zoals mag worden verwacht, het minst moeilijk. Bij hoeken of kruisingen wordt het lastiger. De meeste aandacht moet echter uitgaan naar de afwerking bij opstanden en voegeinden. In de praktijk worden hier de meeste fouten aangetroffen. In dit artikel wordt ingegaan op de details van een waterdichte voegafwerking. Speciale aandacht voor  de montage bij wanden en voegeinden. Waar moet op worden gelet? Hoe gaat een goede uitvoering in zijn werk? Welke oplossingen zijn voorhanden?

Belangrijkste aandachtspunt bij de afwerking van rechte stukken, is de aansluiting op de watervoerende laag van het dak of dek. Bestaat deze uit bitumineuze dakbanen, zoals bij een dek met gietasfalt, dan wordt gekozen voor een voegprofiel met een lange aansluitfolie. Deze uit het profiel kragende folie moet door de dakdekker tussen twee lagen dakbedekking worden ingeplakt. Bij een watervoerende toplaag van bijvoorbeeld kunsthars, wordt een voegprofiel met korte folie toegepast. Deze steekt slechts een klein stukje uit het profiel. Om zijdelingse indringing van water via de stuiknaden van de onderconstructie tegen te gaan, dient de folie te worden opgenomen in de waterdichte laag van de vloer. Daartoe wordt direct naast het profiel aan beide zijden een circa 5 mm brede naad aangebracht, die naderhand wordt gevuld met een kunsthars gietmortel.

Dilatatievoegen lopen vaak vlak langs kolommen of opstanden. Hier moet een wand-vloerprofiel  worden toegepast. Eén zijde van het profiel is gemaakt voor aansluiting op de wand, de andere helft bestaat uit een normaal vloerprofiel. Afhankelijk van het type profiel zijn er verschillende wandaansluitingen. Bij alle aansluitingen gaat het om een constructie waarbij  de waterdichte laag van het profiel tegen de wand wordt geklemd. Als extra bescherming wordt soms ook nog een gezette stalen strook met kitrand gebruikt om hemelwater, dat van de wand naar beneden stroomt, op de juiste wijze af te voeren. Hiernaast staat een dergelijke combinatie afgebeeld.

Bij de overgang van een vloer-vloerprofiel naar een wand-vloerprofiel, bijvoorbeeld bij een kolom, wordt het lastig om een goede aansluiting te maken. Meestal hebben we hier te maken met twee haakse hoeken en een eenzijdige overgang van horizontaal naar verticaal. Bij de meeste voegprofielen zijn de functies ‘waterdichting’ en ‘opname voegbeweging’ verenigd in het harmonicavormig tussenrubber. De waterdichtheid is dan afhankelijk van de kwaliteit van de lasverbindingen in het rubber. Bij de voegprofielen van Buchberger zijn de functies gescheiden. De waterdichte laag, een kunststof dakbaan, loopt door over het profiel. Dit betekent dat niet het zichtbare tussenrubber, maar de veilig daaronder liggende folie zorgt voor de waterdichting. Hoeken, T-stukken en andere aansluiting moeten ter plaatse worden gemaakt met behulp van hete lucht lasapparatuur. Een goede profielmonteur beheerst dit vak en is in staat een perfect waterdichte aansluiting te maken. Op deze film ziet u hoe dit in zijn werk gaat.

Een aparte waterdichte laag in de vorm van een dakfolie heeft ook voordelen bij een haakse of schuine beëindiging tegen opstanden. Hier laat men de folie doorlopen in een verticale hoek en plakt deze in met dakbedekking. Voetlood zorgt dan voor een schubsgewijze afdekking waardoor hemelwater geen toegang meer krijgt. Bij het ontbreken van voetlood of andere afdekking wordt een verticaal hoekstuk toegepast. Deze zijn in verschillende vormen beschikbaar.